Gambaran keseluruhan

Sesetengah pengulas kritis terhadap perkahwinan, dengan kekadang mengutuk sesuatu amalan tempatan dan kekadang juga seluruh institusi. Banyak juga kritikan diperkembangkan dari sudut pandangan kewanitaan yang mendakwa bahawa perkahwinan tidak menguntungkan wanita. Bagaimanapun, terdapat beberapa sudut pandangan lain yang mengatakan bahawa perkahwinan dalam bentuk-bentuk yang biasa menimbulkan masalah.

Kebimbingan kewanitaan

Di banyak kawasan dalam dunia, ketika seorang perempuan mencapai tahun belasan awal, bapanya akan mengatur perkahwinannya, kekadang dengan seorang lelaki berumur dua kali ganda yang langsung tidak dikenalinya. Suami yang lebih tua itu kemudian menjadi penjaganya dan perempuan itu mungkin juga benar-benar dipisahkan daripada keluarganya sendiri. Perempuan-perempuan tidak berhak menyertai perundingan-perundingan perkahwinan mereka yang mungkin juga diadakan tanpa pengetahuan mereka.

Sebilangan tradisi membenarkan seseorang perempuan yang tidak berupaya beranak dikembalikan kepada bapanya. Ini membayangkan kepentingan keupayaan beranak dan peluasan keluarga ke generasi yang berikut.

Seringnya, kedua-dua pihak dijangka masih dara sebelum perkahwinan mereka tetapi dalam banyak budaya, perempuan lebih diperlukan untuk mematuhi piawai ini. Satu tradisi lama di Eropah yang dikekalkan sehingga abad ke-20 di luar bandar Greece memerlukan keperawanan dibuktikan melalui penggantungan tutup tilam yang berdarah daripada malam perkahwinan di tepi rumah. Serupa juga, kesetiaan hubungan seks sentiasa diperlukan dalam perkahwinan tetapi kekadang, jangkaan dan hukuman untuk perempuan adalah jauh lebih ketat berbanding dengan lelaki.

Dalam sesetengah tradisi, perkahwinan boleh merupakan peristiwa yang amat dahsyat untuk kaum wanita. "Nasib Wanita" ("The Lot of Women") yang ditulis di Athens pada pertengahan abad ke-5 SM meratapi keadaan ini:

"Gadis-gadis, mengikut pendapat saya, mempunyai kehidupan yang paling manis dalam rumah-rumah bapa mereka kerana kesucian hati mereka selalu memastikan keselamatan dan kebahagian kanak-kanak. Tetapi ketika kami mencapai baligh dan boleh memahami, kami dipecat daripada dewa-dewa nenek moyang serta ibu bapa kami dan dijual. Ada yang pergi ke rumah lelaki ganjil, ada yang ke orang asing, ada yang ke rumah tidak bahagia, dan ada yang ke orang yang bersikap bermusuhan. Dan kesemua ini ketika malam pertama telah mengikat kami kepada suami kami, kami terpaksa memuji dan mengatakan bahawa semua adalah baik sahaja."

Sebaliknya, perkahwinan juga bertindak untuk menjamin penyaraan yang berterusan daripada suami dan membenarkan kaum perempuan untuk menumpukan perhatian mereka terhadap membesarkan anak-anak. Keselamatan ini adalah lebih besar dalam keadaan-keadaan yang mana perceraian adalah lebih susah.

Tradisi lapuk

Baki idea-idea yang lebih lama dan mungkin lapuk masih boleh didapati dalam upacara-upacara dan amalan-amalan tradisi pada hari ini. Umpamanya secara simbolik, pengantin-pengantin perempuan "diberikan" kepada suami oleh bapa-bapa mereka. Sesetengah pengantin perempuan berikrar untuk "mencintai dan mentaati" suami mereka, dan sebilangan pengantin lelaki berikrar untuk "menjaga" isteri mereka. Pengantin lelaki kekadang menanggalkan getah cerut pengantin perempuan yang melambangkan keperawanannya, sebagai perlambangan umum untuk tuntutan keseksualan perempuan itu. Pengantin perempuan mencampakkan jambak bunga kepada sekumpulan wanita yang belum kahwin, dan wanita-wanita itu akan bersaing untuk menangkap jambak bunga itu; sesiapa yang berjaya dipercayai akan merupakan perempuan berikut yang akan berkahwin.

Satu tradisi yang amat biasa adalah untuk pengantin lelaki mendukung pengantin perempuannya melintasi bendul pintu. Ketika menyiasat keasalan tradisi ini di sekitar tahun 100, Plutarch mempostulatkan tiga kemungkinan:

• gambaran kembali Perogolan puak Sabina
• perlambangan keberatan pengantin perempuan untuk menyerahkan keperawanannya, dan penyerahan itu hanya dibuat dalam keadaan dures.
• kesetian perkahwinan — setelah didukung ke dalam rumah oleh suaminya, perempuan itu hanya akan meninggalkan rumah dengan cara yang sama. Sudah tentu, maksud ini adalah dalam konteks kebudayaan patriakal di mana seorang perempuan dikatakan hanya dibenarkan meninggalkan rumah ketika cukup tua untuk orang lain bertanya "ini ibu siapa?", dan bukannya "ini bini siapa?".

Pernah juga dikatakan bahawa tradisi ini berasal daripada kepercayaan orang Rom bahawa adalah nasib buruk jika seorang pengantin perempuan tersandung semasa memasuki rumah barunya.

Tradisi-tradisi ini, walaupun sering dibidas oleh para pengkritik dan cendekiawan, masih merupakan sebahagian upacara perkahwinan yang amat dihargai, termasuk oleh kedua-dua pengantin.

Kebimbangan kelelakian

Sesetengah pengulas memperdebatkan bahawa perkahwinan dan perceraian dalam masyarakat-masyarakat Barat adalah tidak adil kepada kaum lelaki. Kadar perceraian kini adalah amat tinggi, dengan separuh daripada perkahwinan berakhir dengan perceraian, tetapi hanya 15% lelaki diberikan hak menjaga. Kadar ini masih tidak berubah sejak 1994. Selain itu:

• bayaran alimoni tahunan oleh 7.8 juta ibu bapa yang berpisah bertambah sebanyak 18% sehingga AS$40 bilion;
• 6.6 juta orang merupakan bapa membayar insentif tunai sehingga AS$4.1 bilion kepada negeri-negeri Amerika Syarikat.

Keadaan-keadaan tersebut mungkin dapat menerangkan kesimpulan yang dibuat dalam laporan perkahwinan Universiti Rutgers terkini yang berikut:

Kemerosotan kadar perkahwinan yang berterusan diiringi oleh:

• pertambahan bilangan pasangan sekedudukan pranikah;
• sedikit pertambahan tentang peratus anak-anak yang tinggal dalam keluarga rapuh dan dilahirkan di luar perkahwinan;
• pertambahan yang pesat di kalangan pemuda-pemuda belasan tahun yang bersetuju dengan kelahiran di luar perkahwinan;
• sedikit susutan di kalangan pemuda-pemudi belasan tahun, khususnya pemudi-pemudi, yang berpendapat bahawa "bersekedudukan sebelum berkahwin adalah idea yang baik" [Laporan Kesihatan Sosial untuk Perkahwinan di Amerika]. Kesemua ini merupakan tingkah laku mogok perkahwinan yang tidak ketara.

Tambahan pula, semasa perceraian litigasi, jagaan kanak-kanak, paterniti, alimoni, penyaraan anak, hak bapa, dan tuduhan keganasan rumah tangga menimbulkan kebimbangan tambahan kepada pihak lelaki, khususnya dengan peguam-peguam perceraian mengenakan yuran guaman sehingga AS$300.00 sejam.

85% daripada perintah-perintah mahkamah untuk perlindungan diberikan kepada perempuan, dengan 7% petisyen ditolak. Sejak enakmen "Akta Keganasan Terhadap Wanita 1995", melebih AS$1 bilion telah dibelanja untuk polis dan pendakwa raya. Peguam-peguam perceraian mempergunakan tuduhan serangan supaya sebarang perintah perlindungan yang diputuskan dapat memecat seorang pasangan (biasanya lelaki) dari rumah dan dengan itu, memisahkannya daripada anak-anak dan harta-hartanya.